நாம் சுதந்திரம் பெற்றோமா அடிமைப் படுத்தப்பட்டோமா? - ஏழாம் அறிவு என்னுள் எழுப்பிய கேள்வி

பதிவுக்குறிப்பு: இது ஒரு ஒழுங்கு படுத்தப்பட்ட பதிவு அல்ல. நீண்ட நாளாகவே மனதிற்குள் விடை தெரியாது இருந்த சில கேள்விகள். ஏழாம் அறிவு படத்தினை பார்த்தபின்பு அவை மீண்டும் நினைவுக்கு வந்தன. உங்கள் முன் வைக்கிறேன். யாராவது பதில் தெரிந்தவர்கள், ஆர்வம் உள்ளவர்கள், அல்லது என்போன்றே கேள்விகள் உள்ளவர்கள் உங்கள் பதிவுகளில் இதை தொடர்ந்து, எனக்கும், என்னைபோன்ற பலருக்கும் தெளிவு ஏற்பட உதவும்படி தாழ்மையுடன் கேட்டுக்கொள்கிறேன்.

அமேரிக்கா வந்த புதிதில் அமெரிக்க நண்பர் ஒருவருடன் நடந்த உரையாடல். அவர் என்னிடம் இந்தியாவின் சிறப்புகளையும் பெருமைகளையும் கேட்ட போது நமது கலாசாரத்தையும் குடும்ப உறவுகளையும் தவிர கூறுவதற்கு என்னிடம் எதுவும் இருக்கவில்லை. அதன் பின்னர் இந்தியாவில் இருக்கும் கனியங்களைப் பற்றி நண்பர் கேட்டார், என்ன சொல்வது, வாசனை திரவியங்கள், பட்டு என ஏதேதோ சொன்னேன். கேட்டுக்கொண்டிருந்தார். கடைசியாக என்னிடம் ஒரு கேள்வி கேட்டார், நாங்கள் வாசனை திரவியங்களோ பட்டோ பாவிப்பதில்லை, ஆங்கிலேயர் பாவிப்பதாக தெரியவும் இல்லை, பின்னர் கொலம்பஸ் எதுக்காக இந்தியாவை தேடி பயணம் புறப்பட்டு இங்கே வந்தார்? இந்த கேள்விக்கு அவரை திருப்திப்படுத்தும் எந்த பதிலும் என்னிடம் இல்லை. கூடவே ஒரு விடயம் கூறினார், இந்தியாவை தேடி அவர் ஒரு நீண்ட பயணம் புறப்பட்டாரியின் நிச்சயம் அங்கு எதோ ஒரு சிறப்பம்சம் இருந்திருக்க வேண்டும், ஆனாலும் அது என்ன என்பது இங்குள்ள யாருக்கும் தெரியாது. "India must have played a big role in something those days, but we seems to have lost that" இது கடைசியாக அவர் எனக்கு கூறியது. இந்த கேள்விக்கு இன்று வரை என்னிடம் பதில் இல்லை. 

தொலைத் தொடர்புகள் எதுவும் அற்ற, நாடு தாண்டிய பயணங்கள் அற்றிருந்த ஒரு காலத்தில் இந்தியாவை தேடி ஒருவர் பயணிக்கிறார் என்றால், இந்தியாவின் பெருமைகள் நிறையவே இருந்திருக்க வேண்டும் என்பது அவரது எண்ணம். இதுபற்றி சிந்தித்துக்கொண்டிருந்த போதுதான் ஒரு சந்தேகம் வந்தது. ராவணனிடம் இருந்ததாக கூறும் புட்பக விமானம், ஒரு வேளை நாம் கவனிக்க தவறிய ஒன்றா? ஒருவேளை நமது மூதாதையர்கள் பறக்கும் சக்தி கொண்ட வாகனங்களை உருவாக்கக் கூடியவர்களாக இருந்தார்களா? அது மூலமாக இந்தியாவில் இருந்து இங்கிலாந்து போயிருப்பார்களோ? அல்லது கற்பனையில் தோய்ந்துபோன ஒரு விடயமா அது? பத்து தலைநகரங்களை ஆண்டதாலே பத்துத்தலை ராவணன் என பெயர்வந்தது என்றும் ஒரு கருத்து இருக்கிறதே. இது எப்போதோ நடந்த ஒரு சம்பவத்தின் அடிப்படையில் தோன்றியது. 

சுமார் ஒரு ஆறு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு கல்லூரியில் காலடி எடுத்துவைத்த முதல் வாரம், சயின்ஸ் எஜுகேசன் என்றொரு பாடம் படிக்க நேர்ந்தது, அதில் நமது ஆசிரியர் கீழைதேய  விஞ்ஞானம் பற்றி கூறியது ரொம்பவும் பிரமிக்க வைத்தது. சித்த வைத்தியம், நாட்டு மருத்துவம், நமது கட்டடக்கலை, நீர்பாசனத் திட்டங்கள் அது இது என பல விடயங்கள் கூறினார். ஆங்கிலேய மருத்துவம் பற்றியும் கூறினார்.  நமது கலைகள் அதன் பெருமைகள், நம்மவர்கள் உணவு பதபடுத்தும் வித்தைகள் பற்றியும் கூறினார். கீழைத்தேய விஞ்ஞானம் என பொதுப்படையாக இருந்ததால் இந்தியா தவிர்த்தும் சில விடயங்கள் கூறினார். சீனாவில் ஒன்பது கற்களை  ஒரு வரிசையில் அடுக்கிய ஒரு எந்திரம் இருந்ததாம், அதில் கற்கள் விழுவதை வைத்து பூமி அதிர்வு ஏற்படுவதை முன்கூட்டியே அறிந்துகொள்ள முடியுமாம். புட்பக விமானம் பற்றிய நமது சந்தேகத்தை தூண்டிவிட்டதும் அவரே. அவர் கூறிய பல விடயங்கள் பிரமிப்பூட்டுவதாக இருந்தது. இவை எல்லாம் ஏன் இன்று நம்மிடையே இல்லை என்பது அப்போது வியப்பாகவும் அதே நேரம் கவலையாகவும் இருந்தது. 

கீழைத்தேய விஞ்ஞானம், மருத்துவம், கலைகள் என்பன எவ்வாறு திட்டமிட்டு அழிக்கப்பட்டு அவற்றிற்கு  மாற்றாக மேலைத்தேய மருத்துவம், விஞ்ஞானம் என வந்தது, நாம் எப்படி ஒரு சந்தையாக மட்டும் ஆக்கப்பட்டோம், நம்மிடம் இருந்து எது எதை எல்லாம் அவர்கள் எடுத்துச்சென்றார்கள் என்று அவர் விவரித்தபோது கொட்டாவிதான் வந்தது. அந்த பாடத்துக்கு பரீட்சை இல்லை, எனவே அப்போதே  அதை மறந்துவிட்டேன். இன்று அது பற்றி சிந்திக்கும் போது எனது அலட்ச்சியத்தை நினைத்து எதோ ஒரு குற்ற உணர்வு என்னுள் இருக்கிறது. 

தமிழர் வரலாற்றில் "நீண்ட இரவு" என்று ஒன்று இருக்கிறது. இது ஐரோப்பிய நாடுகள் இந்தியாவை ஆழ முன்பே உள்ள ஒரு காலகட்டம் (போதிதர்மன் வாழ்ந்ததாக கூறும் காலகட்டம்), அந்த காலகட்டத்தில் உள்ள எதுவும் நமக்கு தெரியவில்லை, என்ன நடந்தது என்பதை அறிய எந்தவொரு சான்றுகளும் நம்மிடையே இல்லை. (கஜினி படத்துல சூரியாவோட உடம்புல குத்தியிருந்த பச்சையை அழிப்பது போல யாரோ அளித்திருக்கிறார்கள், அல்லது அவை தாமாகவே அழிந்து போயிருக்கின்றன)

நோபெல் பரிசு பெற்ற விஞ்ஞானிகளுள் மூவர் தமிழர். Sir C V  ராமன் (பௌதீகவியலாளர்), சுப்பிரமணியம் சந்திரசேகர் (அஸ்ட்ரோ பிசிக்ஸ், CV ராமனின் உறவினர்), வெங்கடராமன் ராமகிருஷ்ணன் (Structural biologist). C V ராமனை தெரிந்த அளவுக்கு நமக்கு ஏனைய இருவரையும் தெரியாது, இவர்கள் இருவரும் முறையே 1983 மற்றும் 2009 களில் நோபெல் பரிசு பெற்றவர்கள். அவர்கள் பரிசுகள் பெற்ற போது நாம் அவர்களை கொண்டாடினோம், ஆனால் அவர்களுக்கு உரிய மரியாதையை நாம் வளங்கியிருக்கியிருக்குறோமா அல்லது அவர்கள் முயற்சிகளயாவது நாம் தொடர்ந்திருக்கிரோமா? (கஜினி சூர்யா போல ஷார்ட் டேர்ம் மெமரி லாஸ்ல தான் நாம இருக்கோமா?)

முன்னைய காலங்கள் போன்று இப்போது நேரடி யுத்தங்கள் நடப்பதில்லை,  ஆனால் பொருளாதார யுத்தம் நடக்கிறது. வளர்ச்சியடைந்த நாடுகள் எனப்படுபவை தமக்கென எதோ ஒரு துறையில் முன்னேறி அதனை சந்தைப்படுத்துவன் மூலம் மூன்றாம் உலக நாடுகளை அடிமை படுத்தி வைத்திருக்கின்றன. காகேநெட் ஆயிலில் காலஸ்ற்றால் இல்லை என்றும் அமெரிக்காவிலும் மேலை நாடுகளிலும் தயாரிக்கப்படும் சண் ப்லவேர் ஆயிலை பிரபலப்படுத்தவே இவ்வாறு ஒன்று கொண்டுவரப்பட்டது என்றும் ஒரு கருத்து இருக்கிறது. இவ்வாறே விஞ்ஞானம் எனும் பெயரால் நாமது ஏற்றுமதிப் பொருள்கள் பல முடக்கப்படுகிறது. கணணி சந்தை முழுதும் அமெரிக்காவின் கட்டுப்பாட்டில், இப்போது இரண்டாவது பெரிய சந்தையான தொலைபேசிகளும் முழுதும் அவர்களின் கட்டுப்பாட்டில். எஜுகேசன் என்பது எப்போதோ அமரிகாவினதும் பிருத்தானினதும் கட்டுப்பாட்டில் வந்துவிட்டது என்பதை நாம் இன்னும் உணர்து கொள்ளாமலே இருக்கிறோம்.

பிருத்தானிய காலனிகளில் இருந்து அவர்கள் விட்டுச்சென்ற போது, சிவில் யுத்தங்களையும் சேர்த்தே விட்டுச்சென்றார்கள் என்றொரு குற்றச்சாட்டும் இருக்கிறது. இந்தியா, இலங்கை, அமேரிக்கா என்பவை இவற்றிற்கு சிறந்த உதாரணங்கள். பல சிறு மாநிலங்களை ஒரே நாடாக இணைத்து அங்கு பிரச்சனைகளை விட்டுச் சென்றார்கள் என்பது அந்த குற்றச்சாட்டு. சிவில் யுத்தத்தை முடித்து வெற்றிகண்ட ஒரே நாடு அமெரிக்காதான், அவர்களும் அவர்கள் பங்குக்கு ஏனைய நாடுகளில் சிவில் யுத்தங்களை தூண்டிக்கொண்டே இருக்கிறார்கள். நாம் மீண்டும் அடிமைப் படுத்தப்பட்டுக்கொண்டே இருக்கிறோம்.

இன்று நம்மை எடுத்துப்பாருங்கள், நம்மை சுற்றி உள்ள எத்தனையோ பொருட்கள் மேலைத்தேய நாடுகளின் பெயர்களைத்தான் சொல்லிக்கொண்டிருக்கின்றன. நமது பாடத்திட்டம், ஜனநாயக அரசியல், முகாமைத்துவம், தொலைதொடர்பு சாதனங்கள், மருத்துவம், கணணி அறிவு, போதாக்குறைக்கு உணவு வகைகளில் இருந்து ஆடைகள் வரை எதுவுமே நமக்கு சொந்தமானது இல்லை. "நமது" என பெருமைப்பட்டுக்கொள்ள நம்மிடம் எதுவும் இல்லை. மேற்கத்தைய கலாசாரம் சிறந்ததா இந்திய கலாசாரம் சிறந்ததா என சேலையையும் குட்டைப்பாவடயையும் வைத்து பட்டிமன்றம் நடத்தும் நிலையில்தான் நாம் இருக்கிறோம். இவற்றுக்கு நடுவே தொக்கி நிற்கும் ஒரு கேள்வி. வெள்ளைக்காரன் மட்டுமல்ல, ஐரோப்பாவில் இருந்து எத்தனையோ நாடுகள் போட்டி போட்டுக்கொண்டு ஏன் இங்கு வந்தன, அவை நம்மிடம் எதை விட்டுச் சென்றன? உண்மையில் நாம் சுதந்திரம் பெற்றோமா அல்லது அடிமைப்படுத்தப்பட்டோமா?

இந்த பதிவினை தொடருமாறு  பன்னிக்குட்டி ராம்சாமி அண்ணன், செங்கோவி அண்ணன், ரெவெரி, ஜீ மற்றும் நிரூபன் அண்ணனை அழைக்கிறேன்.